اشکهایم که سرازیر می شوند
دیری نمی پاید
که قندیل می بندند ...
عجب سردست هوای نبودنت
تولد انسان روشن شدن کبریتی است
و مرگش خاموشی آن!
بنگر در این فاصله چه کردی؟!!
گرما بخشیدی...؟!
یا سوزاندی...؟!!
گاهی دلم می خواهد
وحشیانه غرورت را...
پاره کنم!
قلبت
را در مشتم بگیرم
و بفشارم
تا حال مرا لحظه ایی بفهمی...!
گفتند
بـــــاد آورده را
بـــاد مـــی بـــرد،
امــــا
تـــو کـــه
بـــا پــای خـــودت آمــده بــودی ..
آدمــای تـــنـها
آدمــای ســـختگــــیری نیســــــتن
، فقــــــــــط،
آدم "ســـخت" گـــــــیر میارن...!!!
بعضی وقتا باید یقه ی احساست رو بگیری و با تمام
قدرت سرش داد بزنی و بگی :
بسه .. دیگه بسه.. تاحالا هرچی کشیدم از دست تو بود
شاد باش...
نه یک روز بلکه هزاران سال ...
بگذار آوازه ی شاد بودنت چنان در شهر بپیچد که...
رو سیاه شوند آنانکه بر سر غمگین کردن تو شرط بسته اند....
دیدی که سخــــت نیســـــت
تنها بدون مــــــــــن ؟!
دیدی که صبح شد
شب ها بدون مـــــــــن !
این نبض زندگی بــــــــی وقفه می زند…
فرقی نمی کند
با مــــــن …بدون مــــــن…
دیــــــروز گر چه ســـــــخت
امروزم هم گذشت …!
طوری نمی شود
فردا بدون مــــــــن... .