قلب سازیست آسمانی، باید نحوهی نواختن آنرا آموخت.
اگر ندانیم چگونه ساز دل بنوازیم، زندگی را به قصهای غمبار
تبدیل کردهایم. زیرا نغمههایی که در دل داریم هرگز مترنم
نمیشود و در گور خواهند خفت.
این تراژدیست .
تنها تراژدی جدی زندگی آنست که حقیقت به عرصه پا نگذارد ،
با همهی رنگها و نماها و نغمههایی که در سینه داریم به گل
نشسته ایم ، عطر خوش انفاس مسیحایی را به دست باد صبا
نسپارده و در آفاق و انفس نپراکندهایم .
این است تراژدی زندگی و به ندرت کسی را میتوان یافت که
زندگی تراژیک نداشته باشد... .