آخرین لحظه دیدار

در آخرین لحظه دیدار، به چشمانت نگاه کردم

و گفتم بدان، آسمان قلبم با تو یا بی تو بهاریست...

همان لبخندی که توان را از من می ربود،

بر لبانت زینت بست...

و به آرامی از من فاصله گرفتی، بی هیچ کلامی.

 من خاموش به تو نگاه می کردم و در دل با خود می گفتم :

ای کاش این قامت نحیف لحظه ای فقط لحظه ای می اندیشید

که آسمان بهاری، یعنی ابر باران و رعد وبرق و طوفان ناگهانی

و

این جمله ، جمله ای بود بدتر از هر خواهش برای ماندن و تمنایی بود برای با او بودن.