یـک زن نـمی شـکنـد ؛
بـلکـه
هــزار تکـه می شـود وقتـی
در عمـق صبـوری ،
دروغ ِ مَـردی را بـه جـا رختـی تـظاهـر می آویـزد
و آنقـدر اتـو می کِشد ،
تـا شکـل راسـتی شـود ...
امّـا لبـاس بـد قـواره ،
همیـشـه به تـن زار میـزند
و معجـزه ی هیـچ خیـاطی هـم کـافی نیستـــ ... .