مرا ببخش

مرا ببخش عزیزکم...

زمن مپرس چرا ، چگونه ؟

تا کی این چنین بی قرار و نا آرام ؟

دلی که بینوای تو شد

بینوای ساز تو ، تا ابد چنین است ...

مرا ببخش ...

به خاطر این همه پریشانی

برای این همه ناله و گلایه و زاری ...

گناه بی قراریم به گردن غم توست !

تو چشم بپوش، مثل همیشه، از این گناه تکراری!!!