پرواز

خدایا



تو می دانی که درد من درد تنهایی نیست

از نامردی روزگار هم شکایتی ندارم وقتی که هر روز شاهد

نامردی بنده هایت هستم

خدایا . . .

تو می دانی دوست داشتن بنده هایت را با وزنه صداقت می سنجیدم

حال کفه ترازوی دلم از صداقت خالی ست من از این همه دروغ هم گله ای ندارم

خدایا . . .

درد من درد پرواز است

نمی خواهم مانند پرنده ای باشم که پایبند قفس زیبایش می شود

و پرواز را از یاد می برد ...

خدایا . . .

می خواهم همانطور که متولد شدم به سویت رها شوم

آری !

من به پرواز می اندیشم، نه به پرنده بودن