می آیی...

آه میبینی...!

تنهایی به سرم زده...

هنوز صندلی کنار پنجره ات را بر نداشته ام...!

حس غریبی به من میگوید که هنوز میایی...

مینشینی اینجا...

و به آسمان خیره میشوی...

آنروزها تو به اسمان خیره میشدی و من به تو...

همان موقع فهمیدم که به زمین طعلق نداری...

به خودم امدم که دیدم آسمانی شدی...

فرشته من...!