مرد ها در چار چوب عشق٬ به وسعت غیر قابل انکاری نا مردند!
برای اثبات کمال نامردی آنان٬ تنها همین بس
که در مقابل قلب ساده و فریب خورده ی یک زن ٬ احساس می کنند مردند.
تا وقتی که قلب زن عاشق نشده ٬
پست تر از یک ولگرد٬ عاجز تراز یک فقیر و گدا تر از همه ی گدایان سامره.
پوزه بر خاک و دست تمنا به پیشش گدایی می کنند
اما وقتی که خیالشان از بابت قلب زن راحت شد ٬
به یک باره یادشان می افتد که خدا مردشان آفرید!!
و آنگاه کمال مردانگی را در نهایت نا مردی جست و جو میکنند...