بی تو
اندوهی با من ست
که دریا را به آتش می کشد
و پروانه ها را
به گریه می اندازد
گاهی عشق
نمی گذارد یکی را
با تمام دوست داشتن های دنیا
دوست نداشت
و با تمام قدرت خیال
ناباورانه نزدیک
حس نکرد
گاهی عشق
به یاد آوردن کسی ست
که نیست !
نبودِ تو
شعرهای از دست رفتۀ من ست
شبیه من
که در تو زنده به گورم
و دست هایم
که غرق می شوند
در یک قطره سکوت !