نــــسیــــم بـــهــار

نــــسیــــم بـــهــار

اینجا زمین است حوا بودن تاوان سنگینی دارد
نــــسیــــم بـــهــار

نــــسیــــم بـــهــار

اینجا زمین است حوا بودن تاوان سنگینی دارد

من همانم


آرے!

مـטּ


همــاטּ בختر


تخـــس بــב اخلاق مزخرفمـ


کـــه همگـــاטּ میپنــבارنــב بتــے هستمـ


امــــا هماטּ هــا چـــه میــבاننــב


از دروטּ


مـטּ که کوهے از


اِحسـ ـآسـ در آن مــבفوטּ


شـده اســتـ


مگــر دل کوچکــــ مـטּ


چقــבر تحمل دارد..؟

کثیف ترین چاپلوسی

کثیف ترین چاپلوسی

زمانی است


که مردی یا زنی به خاطر


طبیعی ترین نیازش


به معصومی بگوید


دوستت دارم... .

حسرت

هـــمــیــشـــﮧ نـــــﮧ

ولــــﮯ گـــاهـــﮯ


مــیــاטּ بـــوבטּ و خـــواســتـטּ


فـ ـاصـلـــﮧ مـــﮯ اُفــتــد


وقـ ـتــهــایـــﮯ هـــســت کــــﮧ


کــســﮯ را بـــا تــمـــاҐ وجــــوב میخواهــــﮯ

ولــــــﮯ نــــبـــــــایــــב کــنـــارش بــــاشـــﮯ...

چشم های تو


آسمان، چشم‌های تو بود،

پنجره را باز کردی


و من


پَر


پَر زدم ..


برای دوست داشتنت


پرنده باید بود

عـطـر خـآطـرـهـ هـآ

مےگـویـند بـآرـآنـ کـﮧ بـبـآرد

بـوے خـآک بـلـنـد مـے شـود . .


پـس چـرـآ ایـنـجــآ


بــآرـآنـ کـﮧ مـے بـآرد


عـطـر خـآطـرـهـ هـآ مـے پـیـچـد؟

غریبه ی آشنا

ما

به هم نمی رسیم



امّا



بهترین غریبه ات می مانم


که تو را


همیشه دوست خواهد داشت... .

وای بر من

«وای بر مـــن که ندانســـتم از اول»


«روزی آیـــد که دل آزار تــــو باشم»


زن قداست دارد

زن بودن مثل ققنوس بودن است،


هی آتش می گیری


و باز ناامید نمی شوی


واز خاکسترت زن متولد می شود.


زن قداست دارد،


برای با او بودن باید مرد بود نه نر!

ﺟــﺮﯾﺎﻥ ﭼـﯿﻪ ؟ !

ﺟــﺮﯾﺎﻥ ﭼـﯿﻪ ؟ !



ﭼــﺮﺍ شیطونا ﺧـﻮﺷﮕـﻞ ﺗـﺮﻥ ؟ !



ﭼــﺮﺍ ﭘﺴــﺮﺍﯼ ﺧــﺎﻧـﻢ ﺑـﺎﺯ ﺟــﺬﺍﺏ ﺗــﺮﻥ ؟ !



ﭼــﺮﺍ ﺁﺩﻣـﺎﯼ ﺍﻟـﮑـﻠﯽ ﺑـﺎﺣـﺎﻝ ﺗـﺮﻥ ؟ !



ﭼـﺮﺍ ﺑﺎ ﺍﻭﻧﺎﯾـﯽ ﮐـﻪ ﺑﻘـﯿﻪ ﺭﻭ ﻣﺴــﺨـﺮﻩ ﻣـﯽ ﮐﻨـﻦ ﺑـﯿﺸﺘـﺮ ﺑـﻪ ﺁﺩﻡ ﺧــﻮﺵ ﻣــﯿﮕــﺬﺭﻩ ؟ !



ﭼـﺮﺍ ﺍﻭﻧـﺎﯾـﯽ ﮐـﻪ ﺧـﯿـﺎﻧـﺖ ﻣـﯽ ﮐﻨـﻦ، ﺗـﻬﻤـﺖ ﻣـﯿﺰﻧﻦ،



ﻏـﯿﺒـﺖ ﻣـﯽ ﮐﻨـﻦ، ﺩﺭﻭﻍ ﻣﯿـﮕﻦ ﻫﻤﯿﺸـﻪ ﺩﻭﺭﺷـﻮﻥ ﺷـﻠﻮﻍ ﺗﺮﻩ ؟ !



ﭼﺮﺍ ﻫـﻤﯿﺸﻪ ﺑـﺪﺍ ﺑـﻬﺘـﺮﻥ ؟ !




ﺍﻧــﮕـﺎﺭ ﺗـﻮ ﺍﯾـﻦ ﺩﻭﺭ ﻭ ﺯﻣــﻮﻧــﻪ ... ﺑــﺮﺍﯼ ﺧــﻮﺏ ﺑـﻮﺩﻥ ﺑــﺎﯾﺪ ﺑــﺪ ﺑــﻮﺩ ...