نــــسیــــم بـــهــار

نــــسیــــم بـــهــار

اینجا زمین است حوا بودن تاوان سنگینی دارد
نــــسیــــم بـــهــار

نــــسیــــم بـــهــار

اینجا زمین است حوا بودن تاوان سنگینی دارد

عشق

من


از میان واژه‌های زلال


« عشق» را برگزیده‌ام ،


آن‌جا که


برف‌های تنهایی


آب می‌شوند


در صدای تابستانی یک معشوقه... .

هیـــــــــــــس!!!!


هیـــــــــــــس!!!!


دگــــــــــر هیچ نگــــــو...


چشمــــــهایـــ♥ــــت 


فـــــاتحــــــــــه


دلــــــ♥ــــم را خوانده


است ... .


خسته ام

نــــــه نمیــــدانــــی!

هیـــــچ کـــس نمـی دانــــد

پشتــــــــ ایـن چهــــره ی آرام،

در دلــــــــــم چــه مـی گـذرد!

نـــه نمیــــدانــــی!

هیـــــچ کـــس نمـی دانــــد

ایـــن آرامــش ظــاهــر و ایــن دل نــا آرام

چقــــدر خستـــــــه ام میـــکنــد

... .

چیزی که نیست

از لیوان ها

به لیوان شکسته فکر می کنی

از آدمها

به کسی که از دست داده ای

به کسی که به دست نیاورده ای

همیشه

چیزی که نیست

بهتر است... .

مرا ببخش

مرا ببخش که دیگر نیستم ...

مرا ببخش... که از خسته شدن خسته ترم کردی!


من آدمی را می شناسم که تمام دو راهی های مرا ترمز می زند...

و آینه اش را تنظیم می کند....

درست روی لبخند من...

سبز که می شود...

تمام قرمز ها را رد می کند...

اما هنوز باور ندارد....

که من از آنچه در آینه می بیند به او نزدیکترم

عمر من

نــه روز ، نــه شـــب

تنهـــا شمــارش ٍ نفــس های ٍ ” تــــــو ” ، عُمـــر ٍ مـَـن اســـت . . .

... .


با رفتنت

جای دیگری خالی شد

در این قحطسالی اما

که حتی زنان هم آبستن نمی شوند

هر شب

ستاره ای دیگر

بر خالی به جا مانده از ستاره های دورتر
می تابد.

دلتنگی

دلـتنگــی،

پیچیــده نیســــت.


یــک دل..


یک آسمان..


یــک بغــض ..


و آرزوهــای تـَـرک خـورده !


به همین ســادگـی ... .

عشق


چــه شـــیرین اســــت
عـــشق و دوســـــت داشــــتن



حـــتی اگـــــر بـــه صــــورت جـــــملاتـــی نغـــز بـــر لبـــــها جـــاری نـــشود
و
همـــــواره بـــــر دل انــــباشـــته گــــردد



آنـــجا آشـــــیان گـــزیند
و
جــــویـــبارهـــای نــاشنــاختـــه و نـــاپـــــیدایـــــی از لـــــذت و نشـــــاط وســــرور و امیــــد را در ســـراســـــر وجــــود آدمــــــی جـــــاری ســـــازد.



تــا" زنـــده بـــودن " را بــــه " زنـــدگــــی " مـــــبدل ســـازد.
تـــا انگـــــیزه ای بـــــرای زیـــــستن پـــــیدا شـــود.


زندگی

این بود همان روزهایی که به خاطر آمدنش ،

به شکم مادرم لگد میزدم ،


ارزشش را نداشت ،


ببخش مادرم